پزشکان نباید بیماران را به مراکز درمانی خصوصی ارجاع دهند
تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۳۳۱۵۲
رئیس کل دادگستری استان کرمانشاه با اشاره به برخی مشکلات بیماران در هنگام مراجعه به پزشکان گفت: پزشکان نباید بیماران را به مراکز درمانی خصوصی ارجاع دهند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از کرمانشاه، شهرام کرمی ظهر امروز _سه شنبه، چهاردهم آذر_ در نشست قضائی_پزشکی با هدف بررسی وضعیت حقوق عامه در نظام سلامت استان و بررسی وضعیت حقوقی نظام سلامت که در دادگستری کرمانشاه برگزار شد، اظهار کرد: در سالهای اخیر جامعه پزشکی کشورمان پیشرفتهای چشمگیری داشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: در دهههای گذشته وضعیت پزشکی ما به گونهای بود که حتی گاهی برای بیماریهای ساده هم به خارج از کشور وابسته بودیم.
رئیس کل دادگستری استان کرمانشاه تصریح کرد: گاهی مصادیقی در جامعه پزشکی در خصوص نقض حقوق بیماران پیش میآید که کل زحمات پزشکان را زیر سوال میبرد.
کرمی ویزیت گروهی بیماران را نمونهای از این مصادیق عنوان کرد و گفت: امروزه با پدیدهای مواجه هستیم که برخی از پزشکان برای اینکه از مالیات فرار کنند، بیماران با حال نامساعد را وادار میکنند که با سختی و مشقت به باجههای عابربانک مراجعه کرده و پول نقدی برایشان بیاورند که این مسئله در شأن یک پزشک نیست.
وی ریشه فرار مالیاتی برخی از پزشکان و برخی اصناف دیگر را در پیشینه فرهنگی و نداشتن ضمانت اجرایی مناسب برای اخذ مالیاتها برشمرد و افزود: اگر یک ضمانت اجرایی مناسب داشتیم، از ابتدا این فرارهای مالیاتی وجود نداشت.
رئیس کل دادگستری استان کرمانشاه تاکید کرد: حذف کارتخوان از مطبها و گرفتاریهایی که این موضوع برای بیماران به وجود آورده تنها بدنامی جامعه پزشکی را رواج میدهد.
کرمی در ادامه به گلایههایی که جامعه پزشکی از عدم تعیین دستمزد کافی برای پزشکان دارند هم اشاره کرد و گفت: این مسئله دلیلی نمیشود که یک پزشک به جای اینکه بیمار را در بیمارستان دولتی عمل کند به بیمارستان خصوصی ارجاع دهد.
کد خبر 709696منبع: ایمنا
کلیدواژه: استان کرمانشاه کرمانشاه دادگستري رئیس کل دادگستری استان کرمانشاه درمان بیماران بیمارستان خصوصی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق جامعه پزشکی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۳۳۱۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برای آموزش و پرورشی که سرپا نیست
مجتبی مرادی؛ حکومتها اگر بتوانند از سلاح و موشک و بمب دست بردارند، از آموزش و پرورش نمیتوانند صرفنظر کنند، چون ایدهها، الگوها و مدلهایی از کمونیستیترین وضع تا سکولاریسم و لیبرال دموکراسی و اسلام دارند که با قوای نظامی امکان نهادینهکردنِ آنها وجود ندارد، پس ناگزیرند روی قوای ذهنی کار کنند تا نظام حکومتی و بلکه اجتماعیشان از هم نپاشد و نسلهای بعدی همچنان به نظم مطلوب و برساختهی حکومت پایبند باشند. از همین روست که گزینهی آموزش اجباری در بسیاری از ممالک هست، حال آن که سربازی اجباری نیست.
انصاف این است که جمهوری اسلامی ایران اصلِ سیِ قانونِ اساسیاش را که رایگان بودنِ آموزش و پرورش است مراعات کرده، به علاوه تغییرات پیدرپی نظامِ آموزشی، فارغ از آثار و نتایجش، خود گواه دیگری بر اهمیتِ آن و دغدغهی نظام است.
امروز دیگر با یک حسابِ سرانگشتی معلوم میشود که دخل و خرج این سازمان عریض و طویل با هم نمیخواند و فقط با تقسیم رقمِ بودجه بر کارکنانش مشخص میشود هشتاش گروِ نه است. هزینهی مدرسهسازی و نگهداری ساختمانها و مراکزِ آموزشی خود قوز بالا قوز است. تجهیز مدارس به ضروریات روز گاهی به خیالبافی میماند وقتی هنوز مدارسِ کپری داریم.
اگر تحریمها برداشته شود و نفتِ ۱۵۰ دلاری بفروشند و دستِ دولت و حاکمیت پر باشد، میتواند به آزمون و خطاهایِ آموزشی پرورشی ادامه دهد که به احتمالِ زیاد کمترین عوارضِ آن حیف و میلِ بیتالمال خواهد بود، همین الان آمارهای رسمی از افتِ شدیدِ تحصیلی و عدمِ رغبت در دانشآموز و احتمالا معلم حکایت دارد.
دو چیز ثابت است:
۱. نظام در زمینهی آموزش و پرورش دغدغه دارد.
۲. به هیچ وجه آن را رها نمیکند.
دو چیز روشن است:
۱. آموزش و پرورش اگرچه نمرده است، اما سرپا هم نیست.
۲. آموزش مثل هر امر دیگری متناسب با عصر و زمانهاش تغییر میکند و ابعاد و وجوهِ تازهای مییابد.
پیشنهادها:
۱. آموزش مقطع ابتدایی اجباری شود، هزینههای آن تمام و کمال به عهدهی دولت باشد.
۲. نصفِ هزینهی تحصیل در مقطع راهنمایی از خانوادهها گرفته شود و نصفِ دیگر را دولت تأمین کند.
۳. هفتاد درصد هزینهی تحصیل در مقطع متوسطه را والدین و سی درصد دیگر را دولت بپردازد.
۴. نظامِ تربیتمعلم، مثلِ دانشسراها، بعد از مقطع راهنمایی با جدیت احیا و فعال شود.
۵. دانشآموزان پس از پایانِ مقطع راهنمایی و با نظارت دولت جذبِ کارگاهها، کارخانهها و مراکزِ تولیدی شوند تا هم ضمن کارآموزی و کارورزی پس از چهار سال نیروی تخصصی کار آماده باشد. بیمه و حقوق حداقلی هم ضروری است.
۶. معافیتها و مشوقهای مالیاتی و سرمایهگذاری برای بخش خصوصی در نظر گرفته شود تا به تدریج و در حالت ایدهآل نیمی از امر آموزش را عهدهدار شود. مدارسِ خصوصی یکی از مهمترین ابزارهای ارتقای آموزش و کاستنِ از بار دولت است.
۷. با فعال شدن بخشِ خصوصی ماجرایی تحتِ عنوان خیرین مدرسهساز و ساختمانسازیهای بیهوده متوقف شده، کمکهای داوطلبانهی مردمی مستقیما به خزانهی آن برسد.
۸. مدرکگرایی که آفت و ضد ارزش است برچیده شده، دانشگاههای دولتی به حداقل ممکن برسد (مثلا حداکثر بیست دانشگاه) و بقیهی آموزش عالی به بخش خصوصی سپرده شود تا افراد با هزینهی شخصی و در صورت تمایل در آن مراکز ادامه تحصیل دهند.